Oog en oor

Hoe weet ik of mijn hond blind is?

Honden kunnen verschillend reageren op blindheid. Honden die traag en gestaag blind worden reageren vaak beter dan honden die plots blind worden, omdat ze zich leren aanpassen aan het steeds slechter wordend zicht. Oudere honden kunnen ook beter om met blindheid dan jonge actieve honden.

Honden die hun zicht verliezen hebben vaak in het begin het meest moeite met wandelen, zich bewegen in het donker of zijn gedesorienteerd in een bekende omgeving als het avond (en donker) wordt.

Dieren die helemaal blind zijn hebben vaak moeite met nieuwe omgevingen en willen vaak niet zonder leiband wandelen of botsen op dingen.

Hoe kan ik mijn hond helpen?

Over het algemeen leren honden heel goed omgaan met hun blindheid, maar natuurlijk zijn er uitzonderlingen.

Er zijn een aantal dingen die je kan doen om je helpen zich aan te passen:

Hou hun omgeving  constant

Blinde honden bouwen geleidelijk een soort van plattegrond in hun hoofd van hun vertrouwde omgeving. 

Dit zorgt ervoor dat ze makkelijk rond vertrouwde obstakels bv zetel, tafel kunnen lopen zonder er tegen te botsen. 

Sommige honden zijn hier zo goed in dat het lijkt alsof ze nog altijd zicht hebben.

De eigenaar kan zijn hond helpen die platte grond op te bouwen door eerst hun toegang in huis of tuin te beperken tot 1 kleinere ruimte, alvorens deze ruimte steeds te vergroten. Zo leren ze geleidelijk aan de obstakels in hun eigen huis te weten staan.

Dit is zeker belangrijk bij honden die plots helemaal blind zijn, of blinde honden die naar een nieuw huis verhuizen.

Probeer alle meubelen zoveel mogelijk op dezelfde plaats te houden.

Probeer te vermijden dat je ongewone dingen zoals bv boodschappentassen op de grond laat staan

Laat de eet en drinkbakken altijd op dezelfde plaats staan.

Laat de radio of TV spelen als je je hond alleen thuis laat.  Het geluid werkt als een signaal om zich te orienteren in huis.

Zorg voor voelbare signalen die de hond helpen in huis qua orientatie: denk bv aan matjes bij elke kameringang zodat de hond dit voelt als hij over de mat loopt dat hij een andere ruimte binnenkomt. 

Let extra op je hond in ongekende terreinen. Begeleid je hond met een harnas en hou hem altijd aangelijnd.

Let ook extra op als je blinde hond andere honden ontmoet. Heel veel van eerste sociaal contact bij honden is gebaseerd op visuele signalen die ze elkaar geven, bv welke hond dominant is en welke onderdanig. Blinde honden lopen meer risico om aangevallen te worden door een dominante hond omdat hij deze signalen niet kan zien.

Training

Het kan zinvol zijn om de hulp van een  hondentrainer in te roepen om tips te geven op welke manier training kan helpen om de blinde hond zelfvertrouwen te geven. 

Enkele trainingstips:

• Positieve bekrachtiging en training om hun zelfvetrouwen te boosten
• Verhoog het aantal verbale commando’s die ze kennen
• Gebruik geluidshulpen zoals bv een fluitje

Stimuleer hun andere zintuigen

Onthou dat een blinde hond nog altijd 4 andere zintuigen heeft! Rek tijd uit om deze extra te stimuleren. 

Wat is een cherry eye?

Dit is een zwelling aan de binnenste ooghoek.

Het wordt veroorzaakt door de vergroting van een klier in het derde ooglid.

Deze klier zorgt voor een deel voor de traanproductie van het oog.

Door de zwelling van de klier puilt het derde ooglid uit en is er een roze bultje te zien.

Bij welke honden zien we een cherry eye?

We zien het vaakst een cherry eye bij jonge honden, vaak jonger dan 1 jaar. Bepaalde rassen zijn gevoeliger voor deze aandoening zoals engelse bulldogs, cockers, cavaliers en de pekinees.  Maar het kan bij alle rassen voorkomen.

Is het altijd aan 1 oog?

Nee, een cherry eye kan aan beide ogen voorkomen, al dan niet tegelijkertijd.

Is het gevaarlijk?

De uitpuiling zelf zorgt vaak voor weinig irritatie maar het ziet er niet mooi uit. Soms gaat de zwelling van zelf weg, maar als het te lang duurt, kan dit letsels veroorzaken aan het oog. Dan is het beter om chirugisch in te grijpen.

Hoe lossen we het op?

Het doel van de behandeling van een cherry eye bij de hond is het terugbrengen van de uitpuilende traanklier in zijn normale positie.

Dit moet chirurgisch gebeuren. Bij deze operatie wordt de traanklier in een ‘pocket’ achter het derde ooglid geplaatst waarna de ‘pocket’ wordt gesloten met hechtingen.

Nazorg na chirugie

De hond moet rustig gehouden worden na de operatie. Hij mag niet in zijn oog krabben en soms is een kraag dragen nodig. We behandelen lokaal met oogzalf om het oog goed vochtig te houden en infecties te vermijden.

Heeft u meer vragen? Neem gerust contact op met ons.

Wat is KCS?

Dit is een onsteking van het hoornvlies en het slijmvlies dat de oogbol bedekt. Deze onsteking komt doordat het oog uitdroogt door een tekort aan traanproductie.

Dit tekort komt door een auto-immuun ziekte die leidt tot vernietiging van de traanklieren.

Wat zijn de symptomen?

• Etterige ogen
• Knipperen met de ogen
• Ogen plakken dicht
• Rode ogen
• Vorming van zweren en schuurletsels op de oogbol
• Verminderen van het zicht tot blindheid

Deze aandoening is heel pijnlijk voor de hond! Het voelt aan alsof er zand in hun ogen zit.

Hoe kunnen we de diagnose stellen?

De diagnose wordt gesteld aan de hand van de klachten van de hond en via een traantest. Deze traantest kan zelfs vroegtijdig KCS opsporen, nog voor de hond echt klachten heeft.

Hoe behandelen we KCS?

We behandelen de droge ogen door te druppelen met kunsttranen, zodat de ogen bevochtigd worden. Daarnaast wordt 2 maal per dag een zalf aangebracht  die de traanproductie reguleert.

Moet ik levenslang behandelen?

Ja! Indien de klachten veel beter of zelfs helemaal verdwenen zijn, dan nog is het belangrijk verder te blijven behandelen. Dit geeft de beste garantie voor het functioneel behoud van de traanklier.

Een vroegtijdig ingezette, levenslange behandeling is de beste garantie tegen gezichtsverlies.

Hoe breng ik de zalf aan?

Maak het oog goed schoon, en verwijder etter, slijm en vuil. Dit kan je best doen met een lauw vochtig compres.

Trek de onderste ooglidrand naar beneden en breng de zalf aan op de de rand van het onderste ooglid, of rechtstreeks op de oogbol.

De hoeveelheid zalf komt overeen met ongeveer een rijstkorrel.

De zalf dient 2 maal per dag aangebracht te worden.

Om verspilling te voorkomen, raden we aan om de zalf in de koelkast te bewaren. Anders wordt de zalf te vloeibaar.

Het oor is een gevoelig orgaan. We zien heel regelmatig honden of katten met oorontstekingen. Oorontstekingen kunnen acuut zijn of chronisch. Sommige rassen zijn extra gevoelig aan oorontsteking omwille van de anatomie van hun oor bv de cocker spaniël.

Hoe kan je weten of vermoeden dat jouw huisdier last heeft van haar oren?

Symptomen

• Schudden met het hoofd
• Krabben aan de oren
• Hoofd schuin houden
• Piepen bij aanraking (pijn)
• Vuile oren
• Onfrisse geur uit de oren
• Verdikking aan de oren
• Doofheid/slechthorigheid

Oorzaken van oorontstekingen

Bacteriën: door een plotse overwoekering van een bepaalde soort bacteriën zorgen deze voor een ontstekingsreactie in het oor. Dit kan soms zo erg zijn dat er zich etter in het oor zich ophoopt.

Gisten: dit zijn eencellige schimmels die een hardnekkige infectie kunnen veroorzaken. Dit geeft een bruine, stinkende afscheiding.

Vreemd voorwerp: allerlei vreemde voorwerpen kunnen in het oor terecht komen en daar voor irritatie of ontsteking zorgen. Veel voorkomend zijn bijvoorbeeld gras of korenaren in de zomer.

Allergieën: allergieën komen jammer genoeg vaak voor en zijn vaak een onderliggende oorzaak van oorontstekingen. Meer dan 50% van de chronische oorontstekingen komen voort uit een oorspronkelijk huidprobleem (allergie).

Oormijt: oormijt is een zeer besmettelijke parasiet. Ze bezorgt onze huisdieren veel jeuk aan de oren. Ze komt vooral voor bij pups en kittens.

Onjuiste behandeling met zalf: Vooral bij chronische oorontsteking is dit helaas een veel voorkomende oorzaak.

Veel gemaakte fouten zijn:

Te korte behandeling met antibioticazalf (zalven moet minimaal 5 dagen tot een week achter elkaar).

Te vroeg stoppen (wanneer klachten afnemen hoeft de infectie nog niet over te zijn).

Te veel verschillende zalven proberen zonder gericht bacteriologisch onderzoek.

Deze fouten hebben tot gevolg dat er nogal wat resistente bacteriën ontstaan. Deze zijn dan extra lastig te bestrijden.

Diagnose

Uit het voorgaande blijkt dan ook het belang van een degelijk ooronderzoek door een dierenarts.
De diagnose kan gesteld worden door met een otoscoop in het oor te kijken. Vaak kunnen we daar al uit afleiden wat de oorzaak is. Soms is verder onderzoek nodig zoals een microscopisch onderzoek of een staalname uit het oor (een swab) om te bepalen welke bacterie er aan het woekeren is en welk antibioticum het beste werkt hiertegen.

Behandeling

Afhankelijk van de diagnose kan een juiste behandeling ingesteld worden.
Vaak is lokaal in het oor behandelen het meest efficiënt. Soms is extra antibiotica wel nodig.
Aangepaste voeding kan ook nodig zijn, zeker als een allergie de oorzaak is.

Nabehandeling

Een hond of kat die gevoelig is voor oorontstekingen is er zeker bij gebaat om regelmatig de oren preventief te reinigen met een gepaste oorreiniger. Het is aan te raden van zodra de eerste tekenen van een terugkerende oorontsteking zichtbaar zijn, het probleem niet te laten aanslepen. Zo vermijd je een chronisch probleem.